Wapperend stonden ze naast elkaar op het bordes van de lantaarn. Ze keken elk een andere windrichting uit. De ontmoeting was uitgevoerd – het hofmaken voltooid, de toon gezet. Een pauze installeerde zich zonder aankondiging. Ze lieten de wind zijn ding doen, zacht waaiend en af en toe onthullen wat anders verhuld was. Steeds opnieuw dat gevoel van vrijheid. Wie zijn kleren uitdoet, kent dat gevoel. Ze kenden het alle drie. Zonder kleren waren ze vrij. Enkel de elementen, of het wind of water was. Overal voelen wat de natuur deed.
Het strand liep langzaam leeg, ook al was de zon nog lang niet aan haar avondwandeling begonnen. Op “hun” deel liep al niemand meer. De rotsen waren verlaten, het stukje strand lag er nat bij. Over een uurtje zou het laag water zijn. De natte strook werd alleen maar groter. De gekende zandgolven bleven achter met plassen in hun kuiltjes.
“Nog even en dan kunnen we zwemmen”. Stilte op het bordes. In een liefkozing streelde de torenwachtster het lid van haar vriend. Ze hield hem vast, gewoon, zonder nadenken als gaf ze hem een hand. Hij voelde haar hand en de zwelling tussen zijn benen. Dat bleef ze fijn vinden. Hoe zelfs deze eenvoudige beweging hem en hierdoor ook haar opwond. De vriendin keek over de duinen naar het wuivende gras. Haar bloes was nu helemaal een vlag geworden en haar borsten wezen naar de wind. Ze richtte zich naar daar waar ze het voelde. Heel zacht bliezen de zandkorreltjes die in de kustwind zat, over haar tepels. Ze voelde de miniscule prikjes als kietelingen. Enkel hier kende ze dit gevoel. Nergens anders was ze zo open, zo kwetsbaar. Dat kwam door het bijzondere van de toren maar dat kwam ook door hen, zij die via een hand aan een penis verbonden waren. Hoe ze zonder enige gène, moeite of expliciete dorst naar bloot, gewoon naakt aanwezig konden zijn al was het de normaalste zaak. Dat was het ook voor hen. En dat bevrijdende gevoel voelde ze. Dat had ze nodig. Geen schrik van bloot. Geen angst. Natuurlijke naaktheid met een vleugje sensualiteit. Compensatie voor die andere verstikkende wereld vol beperkingen en regels. Hier kon ze doen wat ze wou en zelfs meer. Eerder had ze niet overwogen om haar kleren uit te doen om de wereld te voelen, laat staan om met anderen, zonder context te vrijen. De kennismaking hier met het vrije vrijen, niet losbandig maar intiem, betrokken, aandachtig en enkel om te vrijen, was voor haar een ontdekking. Seks vond ze lange tijd een verwachting, een nood die moest gelenigd worden en waar je aan onuitgesproken regels moest voldoen. Hier waren er geen verwachtingen, of eerder, hier waren er wel, maar het leek als evident dat je er zou aan beantwoorden. Er was geen foute handeling, geen tekortkoming. Hier was alleen de aanvaarding van wat de ander met en voor je deed. Dat voelde als een geschenk aan. Niet dat alles enkel met een zacht gebaar verliep. Zo werd ze ook wel hard gestoten of werden haar tepels tussen tanden genomen. Maar steeds met de nodige aandacht, liefde zelf voor wat het met je deed. Liefde voor de ander zoals in emphatie. Om die ander met jouw seks een fijn gevoel te geven.
Op haar schouder voelde ze zijn hand. Zijn kus in haar nek waardoor haar tepels kwamen recht te staan. Ze voelde zijn lid tegen haar dij, immer hard en naar de hemel wijzend. Hij had geen schroom om met een erectie over het bordes te lopen. Hij deed dat met trots. Het koste hem geen moeite. De torenvriendin keek toe. Hij wist dat er zich nu een mengeling van opwinding en afgunst voltrok: zelf het voorwerp te willen zijn van zijn handen, maar toch ook opgewonden geraken van het zacht seksueel tafereel dat zich voor haar ogen afspeelde. Ook haar tepels verhardden. Ze wou dichterbij komen om mee te genieten van wat kwam maar ze wist dat ze hiermee haar gevoel van observator, van voyeur zou kwijtspelen. En even vouyeur zijn was ook zo fijn. Zo hield ze haar eigen verlangen in om het verlangen te doen groeien.
Hij draaide de schouders van de ijsvriendin – zo was hij haar gaan noemen- zodat ze quasi frontaal naar het torenmeisje keek. Hij stond half achter haar, zijn ene hand langs haar borsten, de andere voor haar schaamhaar, wrijvend in de zachte krullen. Gewoon wrijven, met lichte druk. Beide vrouwen wisten welke sensatie dan boven kwam. De toeschouwster voelde bijna wat het ijsmeisje onderging. Hun ogen kruisten niet. Dat zou immers een verbond tussen hen veroorzaken en het torenmeisje wilde nu een buitenstaander blijven, kijken naar seks, opgewonden geraken van die bekende die het zonder haar zou doen. De vriendin boog voorover en greep de gietijzeren reling van het bordes vast. Zonder aarzeling drong hij langs achter bij haar binnen en stootte meteen naar het verste punt. Een kreun kon ze niet onderdrukken. Hij keek naar het torenmeisje en ze keek terug. Zij hadden nu wel een verbond. Het was alsof hij haar nam voor hen allebei. Opwinding was hun beider deel. De torenwachtster kwam dichterbij en over de rug van haar vriendin kuste ze haar vriend. Hierbij passeerde haar venusheuvel de schouder van het ijsmeisje dat dienst deed als een kortstondig moment van bevrediging. Langer dan nodig schuurde ze langs de schouder. Het ijsmeisje loste met één hand reling, stak haar arm tussen de benen van de torenwachtster en nam de reling opnieuw vast. De wachtster reed op de arm van haar vriendin. Beiden voelden ze het vocht. Zijn penis drong met zijn gekende diepte periodisch in het meisje dat zich vol voelde. Ze wiegden allen samen op zijn zachte kadans.
Lang duurde dit allemaal niet. Alles gebeurde als bijna in één beweging waardoor alle gevoelens die ze elk voor zich voelden, zich gelijktijdig voordeden. Dit waren individuele seksuele ervaringen uitgevoerd met elkaars lichaam, waarbij zijn stoten het algemene ritme maakte waarop ze alle drie alleen en toch helemaal samen dansten.
De torenvriendin stapte van de arm. Hij voelde aan haar vochtige vagina terwijl hij nog in het ijsmeisje zat. Hij proefde. De wachtster kreeg hier nu reeds een stukje ingevuld van het verlangen dat ze naar hem had. Zijn hand tegen haar lippen. Ze kuste haar vriendin op die welwillende schouder al was het een bedanking voor dat bevredigende gevoel.
Hij liet los en zijn penis kwam tevoorschijn, glanzend. Hij wees haar aan.