De fles was bijna leeg. In de mand lagen nog drie sneden van het stokbrood dat ze hadden meegebracht. De stukjes waren al wat taai. Hun avondmaal had lang of eerder uitgesponnen geduurd. Bovenop het bordes van de lantaarn hadden ze op een picknickdeken gegeten zoals dat getoond wordt in oude Franse films. Van de kaas bleef enkel nog een restje over dat voldoende was voor de muizen die woonden in het bijhuis van de vuurtoren. Die zouden ze straks krijgen. Ze waren beneveld. Door elkaar en door de wijn. Net genoeg om te voelen en om niet meer te denken. De plek waar aanwezigheid zich het beste voelde. Een zachte wind blies uit langs de kustlijn uit het westen. Ze bracht verkoeling na een hete broeierige dag. Of ze nog eens zouden gaan zwemmen, had hij voorgesteld.
Met het picknickdeken in de hand en twee handdoeken onder de arm ze verlieten ze de toren en daalden ze de trappen af. Langs het pad van de rotsen aan de voet van de vuurtoren liepen ze naar het stukje strand dat precies het hunne leek. Een vlak stuk zand met aan de ene kant de rotsen die de vuurtoren beschermden en aan de andere kant het helmgras waar de duinen begonnen en waar de struiken het zand overnamen. Hun strand. Het getij was gekeerd en over een half uur zou het hoog water zijn. Dit betekende dat ze nu al in het zachte warme zand konden zitten dicht bij de waterlijn. Bij laag water moesten ze het doen met een lange strook koud nat en hard zand. Fijn op een hete zomerdag, maar koud bij nacht. De sterren fonkelden tussen de flitslichten van de vele lijnvliegtuigen in de hoogte. Op zee zag je rode en groene lampjes. Hieruit kon je afleiden in welke richting de schepen voeren. De groene gingen naar het oosten, de rode naar het westen. Of naar links, zoals de binnenlanders zeiden. Bakboord zie je als een schip naar “links” vaart.
Het zand zat nog vol zonneënergie en voelde warmer aan dan de lucht erboven. Met het restje wijn in de hand nestelden ze zich op het deken en begonnen ze zich uit te kleden. Zwemmen in de nacht. In zwart water zwemmen was anders dan hetzelfde water overdag. Onwillekeurig greep hij naar de sluiting van haar bh en maakte hem los. Ze draaide zich om en lachte. Zacht streelde hij over haar borst en beroerde haar tepel die direct reageerde. Ze voelden het allebei. Hij kuste haar teder. Ze gingen immers zwemmen. Zoals het wel vaker gebeurde, kusten ze in meerdere bewegingen. Na de eerste kus, volgde een tweede en een derde. De lippen hielden teveel van dat gevoel en wilden steeds meer. Zoals het grijpen in dat puntzakje snoep waar elk snoepje dat je neemt, steeds de laatste is. Of eerder de voorlaatste. Omdat het zo lekker is. Ze liet zich achterover zakken op het deken. Haar beide borsten schoven wat opzij en gaven een natuurlijke sensualiteit aan haar lichaam. Ze glansden in het verre licht dat zich vanop de straat achter de duinen verstrooide over de vloedlijn. Hun huid kleurde oranjebruin.
Ze voelde koel aan. Zijn handen warm. Hij vormde zijn palmen naar haar rondingen en verkende de lijnen van haar vormen. Ze voelde zijn warmte en hoe deze zich over haar lichaam verspreidde. Haar bekken wou zich in beweging zetten maar ze liet haar geplooide benen zakken. Naakt lag ze op haar rug op het grote deken. De benen lichtjes gespreid. Enkel de hielen van haar voeten lagen in het zachte warme zand. Handpalmen naast haar lichaam open en omhoog. Met één hand knoopte ze blindelings zijn broek open en trok zijn rits naar beneden, hem hiermee teken gevend dat hij zich maar best ook helemaal zou uitkleden. Haar hand dook in zijn broek en ze streelde zijn lid. Ze nam zijn balzak geheel in haar palm als verzamelde ze voorzichtigvers geplukte bessen . De koele zachte aanraking zette zijn lid in beweging.