De vloed was teruggekeerd – een van de vele zekerheden van de natuur. De zon stond klaar om een bad te nemen. Het water zou binnen het uur zijn hoogste punt bereiken. Geen toeristen meer op het strand. Enkel in de verre verte zat nog een klein groepje jongeren te spelen in de branding. Ze hadden een vuur bij en een geluidsinstallatie. Als de wind blies hoorde je af en toe een flard van de muziek. Eindelijk zwemmen, na die hete dag voor broeierige landwind.
Zwemmen in zee stond niet op het wenslijstje van de vriendin van de kleindochter van de torenwachter. Niettemin stond ze ook met haar tenen op een paar meter van de eerste golven. Alleen boven in de toren blijven, daar was ze niet voor gekomen. Op het nog steeds warme zand achter hen, hadden ze het grote picknickdeken van de toren uitgespreid. De kleindochter en de vriend hadden zich al uitgekleed. De avondwind speelde rond hun lijven. Voor de vriendin was dit een nieuw baken dat verzet zou worden. Intiem naakt in en vandaag op de toren was al een grote stap die ze genomen had. Nu, in die andere wereld, het open strand, naakt de zee induiken was weer helemaal nieuw. De sensatie zou haar fantasie overstijgen had haar vriendin haar gezegd. “Dat water vrij rond je voelen stromen, is met niets vergelijkbaar”.
Hij stond al diep in de branding en liet zich op zijn knieën vallen zodat enkel zijn schouders en zijn hoofd boven het water uitstaken. Hij zag de vrouwen naakt naar de zee lopen, de een overtuigder dan de andere, hun lichamen verlicht door die laatste diepdonkere zonnestralen. Even later voelde hij hoe de torenwachtster zich aan zijn arm voorttrok. Haar gewichtloze borsten zweefden langs zijn zij. De vriendin stond nog wat onwennig de omgeving te taxeren. Door de golven liet hij zich naar haar dragen. Hij greep haar om haar middel, duwde haar om en drukte haar tegen hem waarna hij op zijn rug, met hem bovenop hem dieper de zee inzwom. Ze liet de kreet horen van een kind dat de zee ontdekt. Hij liet haar niet los maar zorgde ervoor dat zijn warme borstkas haar een punt van herkenning bood. De geborgenheid voelend sloeg ze haar handen om zijn nek. De torenwachtster, waterrat, lachte bij het zien meedragen van haar vriendin. Ze kende het fijne gevoel van zijn naakte lijf onder water.
Gedrieën stonden ze schouder aan schouder en keken zwevend naar de verre einder. Heel in de verte zag je de rode lichtjes van het windmolenpark die heel synchroon flikkerden. De zon begon aan haar laatste stappen naar die plek achter de horizon. De lucht werd donkerblauw met een heel lichtblauw streepje net boven het donkere water, vermengd met oranje die als vlammen de hemel wilden kleuren. Dit was inderdaad een moeilijk te beschrijven sensatie. De stroming van de zee, de warme zee trouwens, voelen over je lijf terwijl de zon voor het laatste licht zorgde. Het snuifje rebelsheid om hier zonder kleren te baden in de avondzee. Weten dat je allebei elkaar kon nemen waar je wou. Voor de kleindochter en haar vriend was dit allang niet nieuw meer maar ze wisten hoe dit gevoel was toen ze voor het eerst samen de zee in doken en onder water hun lichamen zich tegen elkaar voelden schuiven. Meer dan seks voelde elkaars lijven als intiem aan in dit gedeelde water.
In de verte zag je al de verlichting van de boten verschijnen als een sterrenhemel in de zee. Boven hen was de lucht nog donkerblauw en leeg. Achter hen stond Venus al aan de hemel maar dat zagen ze niet. Venus, de godin van de liefde die haar goedkeuring gaf aan het kleine feest dat deze drie hier kwamen vieren. De torenwachtster liet zich onder water glijden waarna ze als een serene uit het water opsteeg, vlak voor haar vriendin, haar omhelsde en kuste op de mond. Hun lijven gleden langs elkaar. In de verte klonk de muziek uit de luidspreker van de jongeren.
De torenwachtster omhelsde daarna de vriend en gaf hem een innige kus. Warmte ontwikkelde zich tussen hun lijven. Beiden kusten de vriendin, de aandacht verdelend over hun drieën. Toch een moeilijke oefening vonden ze, temeer daar de vriendin een bezoekster was die niet regelmatig in de toren vertoefde.
Ze lieten zich op het picknick deken vallen en zagen de eerste sterren boven hun hoofden verschijnen. Op hun rug keken ze het verleden in. Alles wat ze boven zich zagen, was miljoenen jaren eerder gebeurd. Wat er zich nu boven hun hoofd bevond wisten ze eigenlijk niet. Kijken naar de sterren maakt alles relatief, zei hij dan. We maken ons zorgen over wat ons nu overkomt, terwijl we niet weten wat nu eigenlijk is. Nu is een relatief begrip. Carpe diem dus ook.
Zeewater druppelde weg en zilveren zoutkristallen bleven achter op hun huid als feestelijke parels. Hij zag hoe nog een streepje water langs de plooien onder de borsten van de kleindochter een weg naar beneden zocht. Met een kus likte hij de typisch ronde zeedruppels van haar schouder. Zeedruppels zijn ronder dan regendruppels wat het oplikken van een echte druppel makkelijker maakt. Hij had het haar verteld bij hun eerste nachtelijke zwemtocht, waarna hij haar huid voor het eerst had gelikt. Goed gevonden, dacht ze toen.
Met een koel verlangen keek de vriendin de ruimte in. Een lichte rilling maakte zich van haar meester toen een zachte bries van richting veranderde. Het torenmeisje streelde met de achterkant van haar hand de borst van haar vriendin. Ze liet zich op haar zij rollen en kuste zacht de ronding waarna ze haar hoofd tegen de schelp in haar zij legde. Beiden sloten de ogen. De zee sluierde zijn zang sensueel over hen. Zo bleven ze alle drie liggen tot zowat alle druppels verdampt waren en nieuwe platte druppels een zomerregen aankondigden. Zijn penis zacht in rust. De hand van het torenmeisje erop rustend.
Het was nog steeds warm. Tijd om het zout te laten afspoelen. Het radiootje in de verte was gestopt en het groepje jongeren kwam hun kant uit. Het strand was ondertussen donker. In een zandbekken lagen ze alle drie in een zwarte schaduw. Het groepje passeerde op enkele meters en zag hen niet. Nadat ze voorbij waren gekomen kuste hij de borsten van de meisjes en stond recht. Einde van het intermezzo in de zee. De nacht kon beginnen en het laatste sensuele spel zou zich nog ontvouwen.