Of ze wel een koeltas kom meebrengen, met vers gekoelde rosé en water. Zelfs in de vuurtoren aan de zee met zowel het deurtje naar het bordes, het kleine raampje, alsook de deur naar de wenteltrap open, was het warm. Een hete landwind had alles verhit. Niet alleen hen, maar het hele torenuniversum. De vriend had een fles mee, maar deze had de temperatuur van een gesloten auto in de zon aangenomen. Ze zouden er een lange pauze van maken.
En zo kwam het dat de vriendin aankwam met een geïsoleerde tas met daarin enkele frisse flessen en heel veel ijsblokjes. Deze had ze in een grote zak in de supermarkt gekocht. De blokjes waren nog blokjes, met hier en daar wat verleidelijk smeltwater.
Een fles ging open en met drie stonden ze op het bordes in de warme landwind over de horizon te kijken. Ook de boten leken het moeilijk te hebben met de warmte. Hun voortgang leek trager dan ooit. Om zich te beschermen tegen de zon, droegen ze allen hele lichte, witte en rode kledij. De kleuren van de toren werden doorgetrokken tot op het bordes. Ze wilden zwemmen, maar er was teveel volk op het strand, zelfs op het deel dat ze het “hunne” noemden. Dan maar verkoeling zoeken aan de lantaarn. Wie niet aandachtig was, zag hen amper staan. De stof hing volledig open en het wapperen zorgde alsnog voor wat verkoeling. Een zachte bries streelde met het textiel over al hun gevoelige plekken. Daar met drie naast elkaar gaf dit die extra spanning die ze hadden verwacht. De vriendin van de blokjes had haar kledij nog niet luchtiger ontknoopt. Ze keek naar haar vrienden en zag haar borsten en zijn schaamhaar, verschijnend telkens het waaien toenam.
Het torenmeisje viste een ijsblokje uit haar glas en gooide het van de ene naar de andere hand terwijl het blokje steeds kleiner werd. Toen het blokje bijna een bol was, sloot ze haar hand. Ijswater druppelde van tussen haar vingers. Ze liet de druppels in de nek van haar vriendin vallen, die aanvankelijk schrok maar de verkoeling wel verwelkomde. Tussen haar schouderbladen zocht het water zich een weg naar beneden. Eens onderaan haar rug was het water bijna op lichaamstemperatuur waarna het tussen haar billen verdween. De torenwachtster nam het tweede blokje uit haar glas en herhaalde het ritueel. Kleine straaltjes water liepen over de warme rug van haar vriendin. De zon had zich voorgenomen het water zo snel mogelijk te doen verdampen. Het ijs was op. De handen fris. Met haar koudste hand zocht ze tussen de stof van het open hemd van haar vriend. Ze vond zijn lid en bracht verfrissing. Daar waar de koude normaal voor een krimpscenario zorgde, groeide zijn mannelijkheid gestaag tussen haar koude vingers. Ze hield altijd dit fenomeen. Een zachte penis die langzaam hard en in actie kwam, vond ze heel opwindend. Hiermee voelde ze een bevestiging op haar handelen en ze zag zijn begeerte voor haar steeds groter wordende proporties aannemen. Een harde penis als illustratie van een aankomende vrijpartij. Heraut van plezier. Hij keek naar de boten, naar de wandelaars op het strand en voelde zijn lichaam transformeren.
De vriendin knoopte haar bloes los, de zon maakte het nu toch veel te warm. Alle ijswater was verdwenen en haar rug gloeide. Om niet te verbranden, hield ze haar bloes open maar nog geknoopt aan, Haar bh deed ze via haar mouwen uit en legde die zorgvuldig achter haar. Meteen voelden haar tepels de warme landlucht vermengd met jodium en zout. Ze sloot haar ogen om beter te voelen. Als een volleerd makelaar schakelde de torenwachtster tussen het lid van haar vriend en de net vrijgelaten borsten van haar vriendin. Ze kuste de dichtstbijzijnde borst snel, zacht en teder. De vriendin opende opgeschrikt de ogen, maar liet na een korte aarzeling begaan. Daarvoor was ze immers naar de toren gekomen. Hij keek haar aan en ze vond het spannend dat hij zag dat haar borsten gekust werden. Ze voelde opwinding door haar lijf beginnen jagen. Ook zijn bloedsomloop ging sneller, wat zichtbaar was aan de eikel die tussen zijn hemdsdelen van de nog steeds groeiende penis tevoorschijn kwam. Ze zag zijn lid en de beleving van halfnaakt aangeraakt te worden bij een zichtbaar geïnteresseerde fallus bracht een tinteling. Haar borsten spanden zich en werden ronder. De torenwachtster voelde de vorm met haar mond aan haar tepel veranderen. Hij greep zacht maar kordaat van achteren met zijn hand naar haar heuvel. De binnenkant van zijn onderarm drukte hierbij haar lippen enigszins opzij. Ze werd als het ware wat opgetild. Zelfs in deze warmte gaf dit gevoel een vorm van verkoeling. Wellicht vloeide warmte via het verse lichaamscontact weg. Met twee vingers schoof hij naar binnen en trok haar naar zich toe. Ze voelde nat. De borst loslatend ging ze geheel rechtop staan en sloeg het hoofd naar achter. Steunend op zijn hele arm gaf ze zich over aan de elementen. De vriendin op haar beurt kuste nu de vrijgekomen borsten van de torenwachtster. Ze aarzelde daar altijd een beetje. Alhoewel, altijd? Het was pas de tweede keer dat ze met een vrouw vrijde. Zodra haar kus werd beantwoord door een lichte zucht van welbehagen en vooral door een priemende borst, was het figuurlijke ijs dit keer gebroken en nam ze de borst gretig tot zich. Met hem onderaan en haar aan haar borst waaiden de sensaties langs haar hoofd zoals de landwind die door een zeebries overstemd werd. De zee brulde van genot. In het lawaai van de branding verstopte ze haar kreet. Bijna gelijktijdig lieten de vriendin en de vriend haar los. Goede seks wordt gekenmerkt door een heel synchroon ritme. De spanningsboog had de perfecte lengte gehad. Als coda van die eerste beweging, stak hij zijn vingers in haar mond. Het was het begin van een zomerse sensuele symfonie. Na deze inleidende beweging moest het thema van hun lied nog volgen. Dat zouden ze samen schrijven.