Met haar tepels tussen zijn vingers, handen over haar borsten, hield hij haar staande in de branding van de zee. De golven sloegen te pletter tegen haar buik. Haar rug hield zich tegen zijn borstkas staande. Water zocht zich een weg tussen de twee lijven die zich als in vacuum naar elkaar zogen. De zee was het koelwater voor de hete passie die zich ontwikkelde. Ze voelde hoe zijn lid klopte aan haar deur. Alles was nat. Dit was immers de zee. Hoe zeer ze naar zijn penetratie verlangde, ze hield van dit moment waar alles nog moest gebeuren en ze de gretigheid voelde waarmee hij haar vasthield. Elke spier van zijn armen en vingers verried een verlangen, beantwoord door elke vezel van haar lichaam. Hij voelde hoe subtiele bewegingen steeds opnieuw bevestigden dat de ingeslagen weg de gewenste was.
Bij de aanvang van seks, kan de begeerte alle kanten op gaan. Geen van beide partners, of soms meer, want dat maakten ze al mee, kan vooraf voorspellen wat zou komen. En die keren dat er een voorspelling is, of eerder een uitgestippelde weg, is de beleving minder intensief. Het bijzondere aan de ontdekking ontbreekt dan. Enkel in de gevallen waar seks snel en explosief gebeurt, blijft de intensiteit staande. De emotie zit hem in de hevigheid. Dan is het als op een spectaculaire kermisattractie. Je weet perfect waar je instapt, maar de beleving blijft een verrassing.
Hij drukte haar steeds harder tegen zich aan. Haar borsten voelden de toenemende druk als een aankondiging van één brok energie. Ze draaide zich om en hij drong meteen bij haar binnen, het zeewater als een onnodig glijmiddel. Ze voelde zijn penis zoals steeds, diep in haar. Dit was pas een voorsmaakje, wist ze. De zee verdoezelde de kracht van de copulatie die ze wou voelen. De demping van het water verhinderde de oerkracht van de begeerte. Samen dobberden ze op het water, waarbij hij op het ritme van de golven af en toe stootte, wachtend op de beet van het beest dat seks heette. Ze liet zich achterover vallen en gleed van zijn paal. Haar borsten doorprikten het wateroppervlak zoals een dolfijn die door een boeggolf opspringt, glanzend in de zon. Ze verdween onder water. Hij zwom haar achterna, nam haar bij de enkels en trok haar opnieuw dichterbij. Zijn vingers als de weerhaak van een hengel tussen haar benen. Hij voelde haar warmte, zelfs in het koelwater van de zee. Gedwee liet ze zich aan de haak slaan. Haar benen verslappend, liet ze zich indalen op zijn hand, zo diep ze het zelf prettig vond. Ze voelde hoe hij haar beroerde. Dat vond ze zo fijn aan hem. Hij begreep de taal van haar lijf en kende haar verlangen. Die wetenschap gaf haar het vertrouwen zich helemaal aan hem over te geven en het genot ten volle te ervaren. Ze drukte zich tegen zijn handpalm, zodat ze als een handpop danste op zijn arm. Ze voelde haar lippen over elkaar schuiven in de gewichtloosheid van de zee. Zelf wat bijsturend kwam ze in het diepe water. Ze dook onder het oppervlak, de verkoeling opzoekend. Het gebeurde niet vaak dat ze zichzelf hielp in zijn bijzijn. Maar ze vond het fijn dit samen te beleven. Het versterkte nog meer de intieme band die ze deelden. Blindelings vond ze zijn penis en stopte hem onder water kort in haar mond, hiermee vertellend wat straks zou komen. Zelfs nu proefde ze haar eigen zout in de zee. Hij voelde zijn verlangen kloppen in haar mond.
Boven water gekomen kuste ze hem op de mond, waarna ze gingen zwemmen. Eerst verkoeling vooraleer straks het beest op strand het genot opnieuw zou ontketend worden. Het voorspel was voorbij.